30 Rock - New York I LOL you

Boy Show - Girl Show: 50-50
Βαθμός εθισμού: 5/6

Η Tina και ελληνιστί "Σταματίνα", (εγχώριο προϊόν) Fey βρήκε τον no.1 τρόπο να αξιοποιήσει τις απόδημες  μέρες και νύχτες της ως συγγραφέας-σεναριογράφος στην "γη των ελεύθερων-πατρίδα των γενναίων". Σαν γνήσια Ελληνίδα μετανάστρια, εκεί που καθόταν της ήρθε: "Θέε μου τι σκατά χτυπιέμαι με τον κάθε παπάρα-στέλεχος και ψωνισμένο σελέμπριτι;;;!!!!δεν καθόμουν στην ψωροκώσταινα να ψήνω σουβλάκια!!!!!" και ο Θεός της απάντησε: "μα έχω μεγάλα σχέδια για σένα τέκνον μου, άνοιξε το laptop!". και τότε "ΤΣΑΦ" εγένετο θαύμα....
Οι κόποι της Τίνας μας ανταμείφθηκαν και μάλιστα με 6 Χρυσές Σφαίρες. Not bad δηλαδή....
Ως πρωταγωνίστρια του πνευματικού της παιδιού, 30 Rock, η Τίνα παίζει λίγο πολύ τον εαυτό της...την Liz Lemon, μια "γεροντοκόρη" στα early 40s της, σεναριογράφο live show σε κανάλι που στεγάζεται στο 30 Rockafeller Centre (εξού και ο τίτλος) του "μεγάλου μήλου"(όπου στεγάζονται δηλαδή και τα στούντιο του NBC.το πιάσαμε το υπονοούμενο...).
Αλλά η Τίνα πέρα από το 30 Rock, κάνει άλλο ένα μέγα θαύμα: ανασταίνει τον Alec Baldwin από τον λήθαργο του χολιγουντιανού περιθωρίου, βάζοντάς τον στον κυρίαρχο ρόλο του big boss της και στέλεχος του καναλιού και κατατάσσοντάς τον ταυτόχρονα στους top κωμικούς των USA για πολλές χρονιές (ποιος του το 'λεγε του Alec στα 60 του).

Το 30 Rock δεν αποτελεί απλά μια μοναδικά χιουμοριστική σειρά - σάτιρα παρασκηνίων των αμερικάνικων sitcoms. Το story δεν βασίζεται μόνο σε κωμωδία καταστάσεων ή σε κωμωδία "ατάκας", αλλά συνδυάζει και τα 2 γεννώντας ένα μοναδικό στυλάκι που ξεπερνά το στεγνό αμερικάνικο χιούμορ (ε ναι! είναι και η ελληνική καταγωγή στη μέση, να μην το πω;;;!!!).
Η Τίνα εκτινάσσει τις μετοχές της κωμωδίας στα ύψη του Ντάου Τζόνι δημιουργώντας ένα μείγμα σουρεάλ και γρήγορης εναλλαγής δράσης με (κάτι παραπάνω από) απίθανους χαρακτήρες και ατάκες-καταπέλτες που σε κάνουν να λιώνεις στο γέλιο ανά 2 λεπτά.

Τι μας αρέσει

• Γρήγοροι διάλογοι, γ@μάτες ατάκες, έξυπνο σενάριο\
• Σουρεάλ χαρακτήρες!!! (σοβαρά για αυτό πρέπει να πάρει βραβείο!!)
• Μεγαλοπρεπής σάτιρα παρασκηνίων Hollywood 
• Φα-ντα-στι-κό casting πρωταγωνιστών αλλά και παρέλαση guest stars από Matt Damon μέχρι Julian Moore, και Jennifer Aniston μέχρι Oprah Winfrey, σε ρόλους-κλειδιά.

Τι δεν μας αρέσει

• Οκ, αν κάποιος δεν καταλαβαίνει τα αστεία στα αγγλικά και δεν είναι και τόσο εξοικειωμένος με τα αμερικάνικα δρώμενα, δεν γελάει και σαν εμάς τους junkies....
• Μικρά επεισόδια- και ναι αν είσαι junkie it leaves you wanting more.....

Συμπληρώνοντας 6 πετυχημένα seasons το 30 Rock προχωράει για το 7ο (και δυστυχώς τελευταίο) τον Οκτώβριο του 2012.

SKINS (UK) – Στρίψε μου άλλο ένα.

Boy Show - Girl Show: 50-50

Βαθμός εθισμού: 6/6

Αν δινόταν βραβείο για “λάθος καταχώρηση” το Skins θα έπαιρνε το 1ο για το φαντασμαγορικό λάθος να μπει στην κατηγορία “teen drama”.
Το teen drama το ‘χουμε φάει με το κουτάλι (και το πιρούνι): είναι χαλαρωτικό, ροζ (πολύ ροζ), αμερικάνικο, ως επί το πλείστον και ασχολείται με γκομενιλίκι, βαμμένο νύχι και πλούσια κακομαθημένα κολλεγίου.
Πάρτε λοιπόν τα πρότυπα των teen dramas και πετάξτε τα τώρα απ’ το παράθυρο. Τα πετάξατε; Ωραία…. Το μόνο κοινό που έχει το Skins με teen drama είναι η ηλικία των πρωταγωνιστών. Κατά  τα άλλα αυτή η σειρά χρειαζόταν μια κατηγορία μόνη της πχ. “dirty-sexy-funny-dangerous-mofos-in-the-edge-of-tragedy-dealing-with-all-the-shit-they-can(not)-handle-while-on-drugs”. Κάτι τέτοιο τέλος πάντων… Δηλαδή αν παίρναμε ναρκωτικά, τσιγάρα, sex σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο (μέχρι και στα σκουπίδια), βρισίδι, μπουνίδι, κλωτσιές, κλάμα, γέλιο και βρετανική προφορά και τα πετάγαμε στο μπλέντερ, το αποτέλεσμα θα ήταν ένα επεισόδιο Skins ανά σφηνάκι. Όχι δεν υπερβάλλουμε!
Στα μεγάλα συν της σειράς (respect) κατατάσσεται η υπερ-ιδέα να αλλάζει το cast ανά 2 seasons, αποφεύγοντας έτσι το γνωστό «ξεχείλωμα» που στο φινάλε όλοι παίρνονται με όλους και αναρωτιέσαι αν είδες σειρά ή παρτούζα..(βλέπε Beverly Hills…)

6 seasons-6 διαμάντια (ακατέργαστα κιόλας). -3 generations Skins όλα στο Bristol.
Κάθε “generation” έχει έναν πρωταγωνιστή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μαθαίνεις τους άλλους, αφού η σούπερ- σκηνοθεσία εστιάζει σε έναν χαρακτήρα ανά επεισόδιο μέσα απ τον οποίο βλέπεις και τους άλλους και το story.

Generation 1: Tony Stonem – ο θεός ο ίδιος.
Ατάκα: «Its weird, isnt it? I’m from Mars, you’re from Venus. I do things, you worry about them. I sleep with girls, you persuade them to attempt suicide.»
Αυτός ο τύπος μπαίνει στο πάνθεον των καλύτερα σχεδιασμένων χαρακτήρων ever. Αγόρια-κορίτσια-gay-straight, όλοι θέλουν να του μοιάσουν και όλοι θέλουν να βρεθούν δίπλα του. (εντάξει αν ήταν στην Ελλάδα θα ήταν ο καλύτερός μου φίλος). Ο Tony είναι έξυπνος, ωραίος, αστείος και κυνικός, like any English guy is supposed to be. Θα σου πηδήξει τη μάνα, την θεία, την αδερφή και θα την γλυτώσει . Κρατάει τις βρομοδουλειές του μεταξύ φίλων και την clean εικόνα του college preppy για το σχολείο. Σε εκμεταλλεύεται και γουστάρεις, σε βρίζει και την βρίσκεις, σου σκάει ένα χαμόγελο και αναρωτιέσαι «τι σκαρώνει πάλι αυτό το παιδί…»

Generation 2: Effy Stonem – η αδερφή του προαναφερθέντα.
Ατάκα: «Love, love, love..what is it good for? Absolutely nothing.» Η κατάθλιψη δεν ήταν ποτέ πιο cool. H γκόμενα queen bee, ή έτσι παρουσιάζεται, με τα χίλια δυο ψυχολογικά προβλήματα, το πονηρό χαμόγελο (έμοιασε στον αδερφό της), τα υπέροχα μπλε μάτια με το έντονο βλέμμα.. Θα την δεις να ερωτεύεται, να εμπαίζει,  να καταρρέει, να τσακώνεται και να κλαίει με το eye liner να τονίζει την μελαγχολία στο  μουτζουρωμένο μάτι της. Την ζηλεύεις γιατί την θέλουν όλοι, την αγαπάς γιατί κουβαλάει την κατάρα του να είσαι το επίκεντρο των πάντων…

Generation 3: Francesca "Franky" Fitzgerald – το outsider.
Ατάκα: «I just wanna like, just be». Ξεκινάει την χρονιά με το ανδρόγυνο στυλ της να γίνεται αφορμή εμπαιγμού για να μεταλλαχθεί μετά από λίγο σε πεταλούδα…Υιοθετημένο παιδί gay ζευγαριού αντρών, η Franky είναι ντροπαλή και τσαντισμένη με την μοίρα της. Δεν έχει τόπο, δεν έχει ελπίδα, μέχρι να συναντήσει την παρέα των Skins. Μπλέκει με συμμορίες, έχει καλλιτεχνικές ανησυχίες, μαθαίνει να βαράει και να παίζει μπιλιάρδο. για να γίνει στο τέλος η πέτρα το σκανδάλου μεταξύ δύο αδελφών…

Τι μας αρέσει

• Εξαιρετικό cast. Δεν θα μπορούσαν να είχαν βρει καλύτερες φάτσες για κάθε έναν χαρακτήρα.
• Γ@ματο σενάριο. Με πολύ αργκό αλλά και πολύ νόημα.
• Ακραίες σκηνές (δεν τις βλέπεις και κάθε μέρα στην γειτονιά...).
• Που μπορείς να ταυτιστείς με κάποιον ήρωα και ας είναι σε άλλη πραγματικότητα από την δική σου.

Τι δεν μας αρέσει

• Που η 7η σεζόν θα είναι και η τελευταία
• Που χωρίς υπότιτλους θες λίγο παραπάνω να συνηθίσεις την βρετανική αργκό αν δεν ξέρεις καλά αγγλικά (αλλά αξίζει τον κόπο)
• Που αν είσαι ευαίσθητος μπορεί κάποιες σκηνές να σε πειράξουν ψυχολογικά (αλλά δεν μασάμε!)

Το Skins εγγυάται να κρατήσει ξύπνιους και τους πιο νυσταλέους..Προσωπικά, αν ποτέ πάω στο Bristol και δεν γνωρίσω αυτούς τους τύπους, θα τσαντιστώ μέχρι θανάτου…
(η ημερομηνία broadcast της 7ης και τελευταίας season αναμένεται να ανακοινωθεί σύντομα)