Boy Film-Girl Film: 50/50
Βαθμός Εθισμού: 6/6
Πέρα για πέρα απρόβλεπτη και καθηλωτική, οι TV-Junkies σας παρουσιάζουμε την καλύτερη φετινή ταινία.
Τι θα δείτε:
Κάπου στο κοντινό μέλλον του 21ου αιώνα, ένας πρόσφατα διαζευγμένος 40ρης ψάχνει να βρει την άκρη ανάμεσα στο διαζύγιό του και την κοινωνική-προσωπική του ζωή. Στα όρια της κατάθλιψης, ο Theodore (Joaquin Phoenix) παλεύει να ισορροπήσει την μελαγχολική του διάθεση με τις ανάγκες της καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας που βασίζεται στην τεχνολογία και φτάνει να ορίζεται από αυτήν.
Παραμελώντας την πραγματικότητα που τον φέρνει σε αντιπαράθεση με ένα επίπονο διαζύγιο, ο Theodore, αποφασίζει να αναβαθμίσει το λειτουργικό σύστημα του υπολογιστή του με το πλέον καινούργιο και πολυ-διαφημιζόμενο. Ένα σύστημα που εξελίσσεται μαζί με τον χρήστη του, τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά. Ένα σύστημα που προνοεί πριν από σένα για σένα, ένα σύστημα που σου μιλάει, σε παρηγορεί, σε κατανοεί και αντιδρά σε κάθε σκέψη και συναίσθημά σου, φτιάχνει καφέ, βάφλες, μουσακά, ζωγραφίζει, γράφει τραγούδια, ποίηση, αποφασίζει τι είναι αστείο και τι όχι...
Ο μοναχικός, ευάλωτος και μελαγχολικός Theodore, φτάνει να ζει μια άλλη "πραγματικότητα", συνάπτοντας "σχέση" με το ίδιο το λειτουργικό του σύστημα ενώ ταυτόχρονα ασυνείδητα απαρνιέται τον γνωστό ορισμό της προσωπικής ζωής.
Η "Σαμάνθα", δηλ. το λειτουργικό σύστημα του υπολογιστή του, που όπως είπαμε εξελίσσεται μαζί και τελικά πέρα από αυτόν, αποτελεί πλέον την φίλη/γραμματέα/γκόμενα/ σύντροφο, φτάνοντας να σημαίνει τα πάντα για αυτόν. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα περιβάλλον που προσαρμόζεται ή λογοκρίνει τις σχέσεις με λειτουργικά συστήματα, που ο ρατσισμός έχει να κάνει με την αποδοχή ή όχι της ισότητας της τεχνητής νοημοσύνης με την ανθρώπινη...Τι μας αρέσει:
- το ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ δοσμένο μήνυμα του πόσο εγώ, εσύ, εμείς, είμαστε δεμένοι με το pc μας, τόσο ώστε να υποτιμάμε τις κοινωνικές επαφές. Αν τώρα φρικάρεις μένοντας μισή ώρα χωρίς ίντερνετ στο κοντινό μέλλον που ακόμα και οι συναισθηματικές σου λειτουργίες εξαρτώνται από αυτό, τι θα κάνεις;;;;
- που είναι ΚΑΙ love story ΚΑΙ επιστημονική "φαντασία" μαζί - κι όλο αυτό δένει σε έναν φοβερά αληθοφανή κόσμο
- οι πολύ πολύ πειστικές ερμηνείες, με κορυφαία του πρωταγωνιστή Joaquin Phoenix, που σπαρακτικά σχεδόν ερωτεύεται, πληγώνεται, χαίρεται, λυπάται, αδημονεί, δέσμιος του ίδιου του λειτουργικού του συστήματος
- τα οπτικά εφέ, σε ένα μέλλον όχι και τόσο μακρινό, στο οποίο αναγνωρίζεις την εξέλιξη όχι μόνο της τεχνολογίας αλλά και της ανθρωπότητας
- το σενάριο, που δεν υπολείπεται σε τίποτα: δράμα, χιούμορ, "σάτιρα", ανατροπή,δράση, συναίσθημα - τα πάντα όλα
- το μετα-φουτουριστικό σκηνικό που τονίζει την μοναχικότητα του κατοίκου της (όχι και πολύ) μελλοντικής μεγαλούπολης, αρκετά για να σε κάνει να ταυτίζεσαι με το σήμερα, αρκετά για να σε κάνει να βλέπεις το (σύντομο) αύριο, χωρίς να υπερβαίνει τα όρια
 |
| "Δεν μπορεί να είσαι άρρωστη ρε μωρό μου, αφού εγκαταστήσαμε το καλύτερο anti-virus" |
Τι δεν μας αρέσει:
- που όλοι είναι ντυμένοι hipsters. αν αυτό σημαίνει ότι θα μας νικήσουν, ας πεθάνω τώρα!
And the Oscar goes to...
Όσκαρ Καλύτερης ταινίας: ΝΑΙ
Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου: ΝΑΙ
Όσκαρ Σκηνικών: ΝΑΙ
Όσκαρ Μουσικής: ΝΑΙ
'Οσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού: ΝΑΙ
